Του βουνού και του λόγγου

Δασικοί δρόμοι υπάρχουν πάρα πολλοί,μακάρι να είχα τη δυνατότητα να τους γυρίσω όλους.Πάντα με σεβασμό στο περιβάλλον......!

Επειδή σε αυτές τις ραχούλες κυκλοφορούν ελέυθερες αγελάδες,ο γελαδάρης (ή κάουμποης) έχει τοποθετήσει "παλούκια",πολύ κοντά το ένα με το άλλο,ώστε να περιορίσει το χώρο που βόσκουν οι αγελάδες του.Έτσι δεν χρειάζεται καν μαντρί.Βέβαια δεν ξέρω κατά πόσο το έχει καταφέρει αυτό...

Ανεβαίνοντας προς την κορυφή

Αυτοί οι σωλήνες καταλήγουν σε ποτίστρες

Κάπου στο δάσος

Το σπίτι της Χάιντι

Σε αυτό το σπιτάκι,μετά την άνοιξη και περίπου μέχρι τέλη σεπτέμβρη,μένει ένας βοσκός με τα πρόβατα του.Τα τσοπανόσκυλα εκεί,είναι τόσο αγριεμένα που δεν τολμάς να τα πλησιάσεις ούτε για πλάκα.Το χειμώνα δε,μεταφέρει το κοπάδι κάπου στα Μέγαρα,για ξεχειμώνιασμα(όπως έλεγε και η γιαγιά μ.)
(και αυτή η φώτο στα Βαρδούσια όρη)

Ματιά λοξή και άλλη

Θέα από ψηλά

Είναι πολύ όμορφα να βρίσκεσαι σε αυτές τις κορυφές,η θέα είναι μοναδική,

στις κορυφές της σαράνταινας,που λέγεται οτι ονομάστηκε έτσι,όταν στις παγωμένες πλαγιές της,σαράντα άτομα που γύριζαν απο γάμο(με τα πόδια φυσικά),πέθαναν από το κρύο.Οι γεροντότεροι έλεγαν πως άκουγαν τα τραγούδια τους,ακόμα και μετά το χαμό τους....

Ο παγωμένος αέρας δεν σταματάει ποτέ να φυσάει, και η πυκνή ομίχλη είναι το πιο συνηθισμένο πανωφόρι της,όχι όμως σε αυτές τις φωτογραφίες

Αχελώος

Λόγω της καλοκαιρίας που είχε το σαββατοκύριακο,θυμήθηκα το καλοκαίρι,που βρεθήκαμε για βουτιές
εδώ,

 Εκτός απο τα φιλαράκια που είμαστε εκεί,το νερό το καταφχαριστήθηκε και ο τετράποδος φίλος μας,

ο οποίος βούταγε μαζί μου απο αυτή την εξέδρα,φοβούμενος μη τυχόν και πνιγώ.

Φωτισμένη βουνοκορφή

Παιχνίδι με το φώς

Μια αχτίδα ήλιου πέρασε από τα σύνννεφα,φώτιζε αυτό και μόνο το σημείο...

Χρώματα και σχήματα




Τελικά έχει χρώμα αυτή η πόλη...;